بالا رفتن پرچم افغانستان به خاطر بازی جوانمردانه در سال 2013
را به تمام هموطنان عزیز تبریک عرض میگوییم
به امید حضور تیم ملی در جام جهانی...
فدراسیون فوتبال افغانستان، جایزه بازی جوانمردانه سال 2013 فیفا را بدست آورد.
مراسم انتخاب برترینهای فوتبال جهان در سال 2013
در شهر زوریخ سوئیس برگزار شد و فدراسیون فوتبال افغانستان
جایزه بازی جوانمردانه فیفا را از آن خود کرد.
قهرمانی تیم ملی فوتبال، تصویر جدید و واقعی از افغانستان به نمایش گذاشت
پیروزی غرور آفرین تیم ملی فوتبال کشور در مسابقات جام جنوب آسیا برگ زرین دیگری از توانایی، اعتماد به نفس و خواستن و توانستن جوان افغانستانی را ورق زد و جهانیان را وادار کرد به عظمت این ملت کرنش کنند. ملی پوشان کشورمان در حالیکه بیرق سه رنگ افغانستان را بر دوش داشتند وقتی بر سکوی قهرمانی ایستادند چنان از ته دل فریاد زدند که انعکاس فریادشان در کوههای هندوکش و بابا پیچید و سریع تر از هر رسانه دیگری به گوش جهانیان رسید و تمام کسانیکه گوشهایشان به اخبار جنگ افغانستان عادت کرده بود این بار چیز متفاوتی شنیدند، شاید اول باورشان نمی شد ولی کمی که چشمهایشان را مالیدند و خوب به صفحه تلویزیون خیره شدند، دیدند که این ها جوانان افغانستان عزیز است که از جای جای دنیا و از داخل کشور دور هم جمع شده اند و در قالب تیم ملی برای کشورشان هویت سازی کرده اند.
طعم کسب اولین مقام بین المللی به وسیله ملی پوشان فوتبال کشور که به دنبال شکست هند به دست آمد آنقدر شیرین بود که حتی سیاستمداران را نیز به میدان کشاند: کرزی به همراه دیگر رجال سیاسی به میدان هوایی کابل آمدند تا قدوم افتخار آفرینان را گلباران کنند و سه وزیر دولت نیز در استادیوم دارشات کاتماندو نیپال از نزدیک دیدند که چگونه ساق های پرتوان بازیکنان تا آخرین لحظه بر چمن سبز دوید تا دستان پرتوان آنها جام را بالای سر ببرد و برق جام قهرمانی چشمان دوستان را روشن تر و چشم دشمنان را حتی برای لحظاتی هم که شده کور کند. اما اگر عمیق تر به این شادی ورزشی نگاه می کردید به نکاتی می رسیدید که بسیار امیدوار کننده بود.
مهمترین چیزی که در لابه لای این شادی فوتبالی می شد دید اتحاد و یک پارچگی بود، مردم در این روز تعصبات غلط قومی و نژادی که ریشه بسیاری از مشکلات افغانستان است را کنار گذاشته بودند و همچون یک ملت که رویای بزرگ همه ماست در استادیوم جمع شده بودند و یک چیز را فریاد می زدند. آری پیروزی فوتبال آنقدر خوب مردم را قلقلک داده بود تا تمام اختلافاتی را که ریشه های خارجی و عوامل داخلی دارند را فراموش کنند.
نکته دومی که در این بین دیده می شد جمع شدن مردم در استادیومی بود که دیروز طالبان از آن برای اجرای دستورات اعدام استفاده می کرد اما امروز مردم بدون ترس به این استادیوم آمده بودند تا شاد باشند و غمهای چندین ساله دلشان را با فریادهایشان بیرون بریزند.
و سرانجام نکته سوم پنهان در شادی مردم، دستاوردهای ۱۲ ساله دولت بود، امروز برخلاف دیروز مردم به شمول زن و مرد به دور از نگرانی در رستوران، هتل، منازل و هر جایی که به تلویزیون دسترسی داشتند فوتبال را تماشا کردند. این خود رگه هایی از دموکراسی با طعم افغانستانی بود.
آری برای یک روز هم که شد به بهانه جشن پیروزی ملت شدیم! ای کاش این روز هرگز تمام نمی شد و ما برای همیشه ملت می ماندیم تا غریبه و بیگانه چوب منت ایجاد دموکراسی را بر سر ما نکوبد! آفرین ملی پوشان شما نشان دادید که افغانستانیها هم می توانند ملت شوند.
به نقل از کنفدراسیون فوتبال آسیا، این مسابقه که روز پنجشنبه ساعت 11:45 دقیقه به وقت کابل در نیپال برگزار شده بود تیم افغانستان با بازی هجومی توانست تیم ملی بوتان را با نتیجه 14 بر صفر شکست دهد و به تنهایی با 6 امتیاز در صدر جدول گروه سوم قرار گیرد.
در بازی دیگر نیپال با تاجیکستان، یک بر یک شدند.
تیم کشورمان پیش از این تیم میزیان نیپال را دو بر یک شکسته داده بود و با روحیه بهتری پا به مسابقه با بوتان گذاشت.
گفتنی است از گروه یک تیم های عراق و سوریه و از گروه دو تیم عربستان و یمن به دور نهایی صعود کردند.
گلزنان این دیدار از این عبارتند:
مرتضی قمبری دقیقه 7
امید حیدر صانع دقایق 16 و 22
عبدالناصر امینی دقایق 17، 38، 45،48، 54،56، 58،59 و 61
امان الله غازی دقایق 30 و 34
لیست اسامی کامل بازیکنان در ادامه مطلب میباشد!!!
محمد امین محمدی جوان افغانستانی مقیم کشور سویدن با شکستن رکورد جهانی نشستن روی یخ در دمای منفی 28- و درمدت زمان 48 ساعت با کسب 1992000 امتیاز نامش را در کتاب رکوردهای گینس به ثبت رساند.
محمد امین که ۱۸ سال سن دارد هدفش از اشتراک در این مسابقه را صلح اعلام کرد. او از سکوت رسانه های افغانستان در این باره انتقاد کرد و گفت رسانه ها و مسئولین ورزشی افغانستان از این پیروزی با خبر شدند و قبلا هم به آنها اطلاع داده شده بود اما تا هنوز هیچ پیامی از سوی دولت افغانستان دریافت نکرده است.
این مسابقه در کشور سویدن برگزار شد و محمد امین محمدی جوانترین شرکت کننده این مسابقه بود که در مدت ۴۸ ساعت رکورد را شکست و پرچم افغانستان را به اهتزاز درآورد.
روح الله نیکپا افتخار آفرین شد!
روح الله نیکپا نخستین مدال آور المپیک افغانستان، برای دومین بار مدال برونز مسابقات تکواندوی این بازی ها را در وزن خودش به گردن آویخت و موجی از خوشی و شادمانی را در چهره های خسته و محزون افغانها جاری ساخت. شادمانی و خوشحالی مردم افغانستان از پیروزی قهرمان المپیکش فوق العاده بود؛ این موج از میان خانواده ها، مردم کوچه و بازار گرفته تا سیاستمداران، روشنفکران و فضای مجازی و شبکه های اجتماعی چون فیسبوک و تویتر گسترده بود؛ اما بهترین شکل این خوشحالی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به چشم می خورد.
هزاران کاربر افغانی شبکه های اجتماعی، بپاس این پیروزی، تصاویر نیکپا را در نمایه های تصویری شان بارگزاری کردند و با شور و شعف تمام با پیام های تبریکی شان از این دست آورد استقبال کردند. رییس جمهور کرزی و شماری از رهبران سیاسی نیز با تماس های تیلفونی به کاروان ورزشی افغانستان در المپیک لندن، از این پیروزی استقبال کرده و آنان را مورد تشویق قرار داند.
آنچه بیش از همه جالب بود، فضای شکل گرفته در شبکه های اجتماعی در این خصوص بود. هزاران کاربر افغانی از هر قوم، منطقه و بدون درنظرداشت تعلقات و گرایش های سیاسی خالصانه از پیروزی روح الله نیکپا استقبال کرده و اورا به عنوان قهرمان ملی شان ستایش کردند.
حداقل می شد در این مورد یگانگی و همپذیری را به معنی واقعی کلمه در میان مردم افغانستان دید و حس مشترک ملی را تجربه کرد. با توجه به این واقعیت ها ما به این نتیجه می رسیم که ورزش می تواند نتایج مثبت و موثر سیاسی و اجتماعی را نیز برای افغانستان ببار آورد. مردم افغانستان که سالها است از پراکندگی و اختلاف رنج می برند، اکنون قبل از هر چیز دیگر بدنبال نمادها و شعارهایی می باشند که بتواند آنان را به هم دیگر پیوند داده، حس مشترک ملی را القا کرده و روحیه همپذیری و یگانگی را میان مردم افغانستان به میان آورده و وحدت ملی را در کشور تمثیل کند.
بنابراین ورزش یکی از عرصه های است که مردم افغانستان می تواند هویت ملی، همپذیری و یگانگی را در این عرصه بازیافته و نمادها و هرآنچیزی که حس مشترک ملی و یگانگی را القا می کند، شکل دهد.
در ده سال گذشته باوجود بی توجهی دولت و نبود امکانات کافی در این زمینه، ورزشکاران افغانستان دست آوردهای چشم گیری داشته و افتخارات زیادی را برای افغانستان کسب کرده است. بنابراین نیاز است که دولت به ورزش بیشتر توجه کرده و از هر نظر ورزشکاران افغانستان را مورد حمایت جدی قرار دهد.
تاکنون علی رغم نبود امکانات کافی، کمیته ملی المپیک نیز با انتقاد های زیادی از سوی ورزشکاران کشور مواجه بوده و نیاز است که دولت به این شکایت ها توجه کرده، مشکلات را در این اداره رفع و مدیریت سالم و کارآمد را برای تقویت ورزش افغانستان بوجود آورد. ورزش در افغانستان نیازمند کار و برنامه های بیشتری است تا بتواند به جایگاه شایسته خود برسد.
صفحه قبل 1 صفحه بعد